Design Thinking to koncepcja skoncentrowana na zrozumieniu i praktycznym rozwiązywaniu problemów ludzi. Jak działa w praktyce? Pokażmy, odwołując się do dwóch popularnych modeli tej koncepcji.
Modele Design Thinking
Nigel Cross w publikacji Design Thinking: Understanding How Designers Think and Work (2011) zauważa, że proces ten polega na zdolności do zrozumienia i rozwijania rozwiązań dla nieznanych lub niezdefiniowanych problemów w kontekście ludzkiego użytkowania. Nie istnieje jeden „prawidłowy” model Design Thinking. Trudno też wskazać dokładną liczbę wariantów. Dobiera się je raczej i modyfikuje adekwatnie do potrzeb oraz możliwości organizacji.
Poszczególne modele mogą się składać z 3, 5, a nawet 7+ etapów. Wśród najpopularniejszych modeli wyróżnia się m.in.:
Double Diamond
Model Podwójnego Diamentu przedstawia proces myślenia jako naprzemienne cykle badawcze i analityczne. Składa się z 2 faz: identyfikacji problemu i poszukiwania rozwiązania. Ten model Design Thinking w praktyce podzielony jest na 4 etapy:
- Badanie i identyfikacja potencjalnych problemów użytkowników.
- Analiza i skupienie się na kluczowych problemach.
- Generowanie pomysłów odpowiedzi na te problemy.
- Prototypowanie i testowanie wybranych rozwiązań.
Załóżmy, że model ten wykorzystujemy do stworzenia aplikacji do zarządzania czasem w przedsiębiorstwie.
W pierwszym etapie przeprowadzono wywiady z potencjalnymi użytkownikami i wskazano podstawowe trudności pracowników. W drugim etapie ustalono, że podstawowym problemem jest brak narzędzi integrujących różne zadania i harmonogramy w firmie. W trzecim etapie wygenerowano szereg pomysłów na funkcje aplikacji, w tym integrację z innymi popularnymi narzędziami wykorzystywanymi w firmie. W fazach prototypowania i testowania stworzono kilka wersji aplikacji i na podstawie testów i opinii udoskonalono produkt.
Stanford’s Design Thinking Model
Drugim rozpoznawalnym wariantem jest Stanford’s Design Thinking Model znany też jako model z d.school (Hasso Plattner Institute of Design). Składa się on z 5 etapów, których tłumaczenie polskie opracowania traktują dość frywolnie. Przyjmujmy jednak, że można je opisać następująco:
- Empatia: zrozumienie potrzeb i oczekiwań użytkowników.
- Definiowanie Problemu: bazujące na zebranych informacjach oraz redefinicji problemu w sposób jasny i zrozumiały.
- Generowanie Pomysłów: kreowanie szerokiego zakresu propozycji rozwiązań problemu.
- Prototypowanie: tworzenie fizycznych albo cyfrowych wersji wybranych pomysłów.
- Testowanie prototypów w rzeczywistych warunkach, gromadzenie opinii użytkowników i doskonalenie rozwiązań.
Model z d.school jest iteracyjny. Oznacza to, że po zakończeniu jednego cyklu proces może wrócić do wcześniejszych etapów w celu dalszej optymalizacji i poprawek. Przełóżmy teraz ten model na nasz przykład aplikacji do zarządzania czasem:
Aby ją stworzyć, najpierw zbadano trudności użytkowników dotyczące zarządzania czasem. Wykorzystano do tego wywiady i obserwacje. Potem określono, że użytkownicy potrzebują centralnego miejsca do łączenia zadań z różnych źródeł. Następnie opracowano listę funkcji (np. integracja z innymi aplikacjami, inteligentne przypomnienia). Podczas Prototypowania powstały wstępne wersje aplikacji. Natomiast Testy pozwoliły zebrać i opinie użytkowników i ostatecznie udoskonalić rozwiązanie.
Jak poznać Design Thinking w Praktyce?
Podejść do Design Thinking jest wiele. Niezależnie od liczby, przyświeca im wspólny cel: wygenerowanie rozwiązania, które rozwiąże realny problem.
Jeśli chcesz lepiej poznać i zrozumieć metodykę Design Thinking? Zapisz się na dedykowane szkolenie DTMethod® Foundation organizowane przez Inprogress w formie stacjonarnej lub online (na żywo). Dostęp możesz wykupić jednorazowo lub w ramach subskrypcji Inprogress Plus umożliwiającej udział w innych praktycznych szkoleniach nt. zarządzania projektami, inżynierii oprogramowania czy architektury organizacji. Szczegóły na stronie https://inprogress.pl.
About The Author
